Kesildi koca ağaçlarım yıkıldı asırlık duvarlarım
toydum şu koca dünyada bir hami aradım bulamadım
fark edilmeyesin diye ey yalnızlığım
kendi sırtıma abimmiş gibi dayandım
et ile tırnak birbirinden ayrılır bazen
kaç defa can dostlarımdan caydım
ama beni hiçbir vakit terk etmeyen gölgemle
ölüm kalım demeden hep el ele dolandım
bakma bu viran halime ben kaç defa yandım
bir zamanlar değme güzele handım
yağmur kar fırtına silemez izimi halk takip eder sandım
polis takibine alındım ah ben ne fena aldandım
zulmün karşısına en az yedi kişi çıkmalıydım
lakin tam bir ben bile olamadım
buna rağmen sıfatları adlarından büyük adamlarla her kapıştığımda
silaha onlardan önce davrandım
tımarhaneye tıkmak için taşladı beni hasutlar aman
kırıksa işte bu yüzden kırıktır kafam
ölümlülere güvenmem budur hakkımda tek bildiğim
bence biraz dinlen kendine gel deliliğim
Zafer Acar
0 Yorumlar