Perişan
saçlarına benzeyen sokaklarda dolaştım
kimse açmadı
beni diline doladı herkes
durmadım
gelen geçenin gözünde aradım seni
bülbülün
ötüşünde sesini
telefon
açtım rastgele numaralara
zillere
bastım sen çıkmadın kapıya
bütün
çiçekli pencerelere baktım
perde diken
terzileri
kırnap iple
boğup Boğaza attım
İstanbuldaki
yangınları ben çıkardım
hava
karardığında aydınlandım bir yıldız gibi
deniz
fenerlerini aşk ateşimle yaktım
gemi
yapımına harcadım kelime hazinemi
tayfalara
paylaştırdım güneşli günlerimi
Piri Reisin
haritasına baktım bütün lügatleri taradım
bulmak için
seni yedi kıtada aradım
uğramamışsın
hiçbir karaya ak-tenlim
belki senin
ayak izine rastlarım diye denizlerde
gezindim
hayallerime binip bin bir gece masallarında bile
ne olur
ağlama bebeğim
yaralarımı
gözyaşlarınla dağlama
Evliya
Çelebiye çıktı adım
ama
yalnızlıktan daha doğurgan kadın bulamadım
Zafer Acar
*Şairin "ZAFER DİVANI" adlı kitabından.
0 Yorumlar