TO BE OR NOT TO BE: DAVUTOĞLU

Başbakan (!) Davutoğlu da bir bakandı aslında, adı konulmasa da ülkemizde başkanlık sistemi bal gibi işletiliyor, bari bir düzene sokulsa. Burada başkanlığın getirileri-götürüleri hakkında konuşacak değilim, bu sisteme geçsek iyi mi olur kötü mü, bunu siyaset doktorlarına sormak lazım, zor bir mesele. Biz birçok köşe yazarı gibi kolay meseleler üzerine düşünelim: Ahmet Davutoğlu.

Bence Davutoğlu ne aşırı bir övgüyü ne de sövgüyü hak ediyor, var ile yok arası bir münzevi gibi yaşadı, böylesi siyasi şahsiyetler, en yakınları tarafından bile eleştirilir, hatta düşürülmeye çalışılırlar, tarihte bunun birçok örneği var: Yavuz Sultan Selim, babası II. Beyazıt’ı pasif bulduğu için tahttan indirmiş, 8 yıllık kısa padişahlık döneminde ise Osmanlı topraklarını yaklaşık 2.5 kat genişletmişti. Bazı değişiklikler, sanılanın aksine hayırlara vesile olabilir.

Demeyeceğim Davutoğlu Suriye konusunda yanıldı, demeyeceğim kendi kadrosunu oluşturmaya çalıştı, yakınlarını siyasete çekti vb. demeyeceğim. Dünyanın en kaypak zemininde iş yapan siyasetçinin hatasız olmasını beklemek ya da kendi kadrosunu oluşturmasını şiddetle kınamak akıl kârı değildir. Bütün siyasetçiler hakarete varmaksızın eleştirilebilmeli elbette, meselâ Davutoğlu, kadrosunu elitistlerden oluşturmaya çalıştı, mübarek, uluslararası sempozyum düzenlemiyorsun ya, cevval adamlara ihtiyaç vardır yönetimde. Danışmanlık yapması gereken adamlar liderliğe soyundu. Olmadı.

Sonuç şu: Tayyip Bey, hocalardan (Gülen-Davutoğlu) istediği performansı alamadı, çünkü hocalar alışkanlıkları üzere itaat ister, itaat etmekte zorlanır. Tayyip Bey ise başkanlık sistemi vurgusu ile iki başlılığa karşı olduğunu apaçık belirtiyor. Demek ki Davutoğlu, Ak Partinin işleyişine tam ayak uyduramadı, çarka çomak mı sokmaya çalıştı, bilemiyorum.

Asıl konuşulması, sorulması gerekeni atlamamak lazım: Davutoğlu’nun yerine kim getirilecek? Hadi bir soruyla cevap verelim: Getirilen kişiden başbakan olur mu.

Zafer Acar