TETKİKÇİ

TÜRK ŞİİR VE SİYASETİNİ EUROSPORT’TAN TAKİP ETMEK!

“Edebiyat Ortamı”nın yeni sayısında (2013, Ocak-Şubat), Hasan Hüseyin Çağıran, oldukça itici bir üslupla, şairlerimizin Türk şiirine yaklaşımını ve kamu karşısındaki tavrını eleştiriyor; onun vahim yanılgılar içeren yaklaşımlarını değerlendirelim: “Şiirin, Türkiye’nin ana unsuru olduğu hususu ne hikmetse hep şairler tarafından dile getiriliyor.” Bir defa, şiirin ülkemizin ana, yegâne, biricik unsuru olduğunu iddia eden yok; bizler de dâhil, şiirin kültür ve medeniyetimizin yapı taşlarından/ana unsurlarından olduğunu savunanlar var. Kaldı ki yalnızca şairler değil, farklı ideoloji ve kuşaklardan bütün hakikatli entelektüeller, bu kanaati paylaşmaktadır. Hem, bu yalnızca şairlerin tezi olsa bile ne çıkar? Doğru, doğrudur! Fuzulisiz, Bakisiz, Yahya Kemalsiz, Necip Fazılsız, Nazım Hikmetsiz bir Türkiye resmi çizilebilir mi? İmkânsız bir şey bu. “Eğer şiir bu toprakların ana unsuruysa, bunun bu topraklarda yaşayanlarca dile getirilmesi daha doğru olmaz mı?” diye soruyor Çağıran, ülkemiz üzerine düşünmüş olanlar, şiirin bizim için kıymetini teslim etmektedir.

       Çağıran’dan alıntılara devam edelim: “Bugün kaç şair ülke meselelerine ilişkin çıkıp adam akıllı fikir beyan ediyor?” Çağıran, ülke siyasetini Eurosport’tan mı takip ediyor acaba! “Ülke meseleleri” üzerine fikir beyan eden o kadar çok şairimiz var ki. Sezai Karakoç, siyasi gelişmeler etrafında sıklıkla bildiriler yayımlıyor ve her cumartesi akşamı “Diriliş Partisi”nde konuşma yapıyor… Hilmi Yavuz, Zaman Gazetesi’nde periyodik köşe yazısı yazıyor… Siyaseten katılmamamızla birlikte gene Özdemir İnce –öfke kusarak olsa da- ve Ataol Behramoğlu köşe yazısı yazıyor; İsmet Özel ülke gündemine her halükârda müdahil oluyor… Bu örneklerin sonu gelmez!
       “Şairlerdeki kelâmi, usûli temelsizliği dile getirenlere karşı da ateş püskürülüp çocuksu bir savunmayla ama Mehmet Akif, ama Karakoç, ama Özel diye isimler sıralanıyor. Hemen belirtelim. Mehmet Akif bu tartışmalarda hep yanlış bir yerde konumlandırılıyor. Akif’te klasik şair tiplemesindeki arızaların zerresini, ben görmedim. Akif’in düşüncesi bir şairden çok, ilim sahibi bir şaire ait olarak varlığını hissettirir.” Burada Mehmet Akif’i dışta tutmak suretiyle Sezai Karakoç ve İsmet Özel’in kelâmi, usûli temelsizlikler taşıdığını iddia ediyor sanırım; İsmet Özel düşüncesini savunamam, fakat Sezai Karakoç hususunda fikri buysa, Çağıran, hezeyanda bulunmuş olur. Öte yandan, biz klasik şair tiplemesindeki arızaları, bu arızaların kim tarafından, ne zaman teşhis edildiğini bilmiyoruz. Çağıran, Mehmet Akif, Sezai Karakoç ve İsmet Özel’i andıktan sonra, Mehmet Akif’i “arıza”lı değil diye dışta tutarak diğer iki şairi “arıza”lı mı ilan ediyor acaba? Çağıran’ın bu muğlâk ve savsak metninin, mutlak surette izaha ihtiyacı var bizce.

Aykut Nasip Kelebek

Tetikçi’nin Notu:

Sezai Karakoç’un, bu milletin büyük şairi olduğunu bilmeyenimiz yok, İsmet Özel’inse kendini büyük şiir geleneğimizin dışında tutmak için Batılı yazarlardan ne denli el aldığının farkındayız. İki ayrı dünya ve ahretin şairlerini yan yana koymaktan vazgeçelim.